பாண்டிய நாட்டுப் பசுங்கிளி - பாகம் 4

அவளே எழுந்து மன்னன் உடைகளை அவிழ்க்க உதவினாள். அவளும் மன்னனும் நிர்வாணமானதும் அங்கே இரண்டாம் நாள் கூத்து அரங்கேறியது. மன்னனைப் படுக்கவைத்து அவள் மேலேறிக்கொண்டாள். மன்னன் சுதாரிப்பதற்குள் அவன் நெற்றி கன்னம் உதடு மார்பு என முத்தமிட்டாள். மன்னன் முத்தமழையில் நனையும்போதே அவரது தண்டு புடைத்து நீண்டது. அதைக்கையில் உருவிவிட்டாள் அதன் தோலையும் மீறி சிவந்த மொட்டு வெளியே வந்தது. சுவர்ணவல்லி அதன் தோலைப் பின்னுக்குத்தள்ளி அதன் முனையை முத்தமிட்டாள். பின் அசாத்தியமாக தன் நனைந்த புண்டை வாசலில் வைத்து ஒருமுறை அழுத்தினாள். பிறகு ஒருமூன்றடிப்பாடலைப் பாடினாள். பல்லரசுச் சுன்னி பொருத்தி அகண்டதென் னுறுப்பு வல்லரசு சுன்னிநுழை காலமிதில் திகண்டவென் னுறுப்பு சொல்லுதுகாண் கன்னியெனவாமே. சுவர்ணவல்லியின் பாடல் மன்னனுக்குப் புரியவில்லை. அதற்கு மன்னன் விளக்கம் கேட்க "மன்னர் மன்னா இதுவரை பல மன்னர்களின் சுன்னியை அடைகாத்திருக்கிறது என் புண்டை, ஆனால் உங்கள் சுன்னி செல்லும்போது நான் இன்னும் கன்னியோ எனத்தோன்றுமளவு இருக்கமாக இருக்கிறது." என்றாள் சுவர்ணவல்லி. மன்னன் "ஆஹா என்ன உந்தன் புலமை.... " என்றபடி சுவர்ணவல்லியிடம் ஓள்வாங்கிக் கொண்டிருந்தார். சுவர்ணவல்லி வேகத்தைக் கூட்டினாள். கூடவே "ஆ.... ஆ....ஆ....ம்ம்ம்..... ஆ...." என சீராகக் கத்தி அடிக்கடி உதடுகளை ஓரமாக காமரசம் பொங்கக் கடித்தாள். மன்னன் அவளின் ஓளுக்கு தாங்காமல் முனக ஆரம்பித்தார். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் ஓய்ந்து படுத்தபடி "மன்னரே... இப்போது நீங்கள் என்மேல் வந்து ஏறுங்கள் ஏறி என் புண்டையைக் கிழித்தெரியுங்கள்" என்று புலம்பினாள். மன்னன் இதற்காகவே காத்துக்கிடந்தவனாய் அவள் பூப்போன்ற வாழைத்தண்டு கால்களை விரித்து தன் ஈரச்சுன்னியை சுவர்ணவல்லியின் புண்டையில் வைத்து இடித்தார். சிறிது தடுமாறிய அது "பொளுக்" கென்று அவள் புண்டைச்சுவர்களைப் பிரித்துக்கொண்டு உள்ளிறங்கியது. இன்பவலியால் துடித்தாள் சுவர்ணவல்லி. ஆனந்த பாண்டியனோ அவனுக்கே உரிய பாவத்தில் தாளத்தில் தூக்கித் தூக்கி அடித்தான். அவள் இன்ப முனகல் வெளியேயிருந்த அந்தப்புறப் பெண்டிருக்கெல்லாம் நாராசமாய்க் கேட்டது. "வந்து இரண்டு நாளில் மன்னனின் ஆஸ்தானப் புண்டையாகிவிட்டாள் அந்த பரவேசி, நாமெல்லாம் இனி வழியில் போய் நின்றுகொண்டு வருவோர் போவோரையெல்லாம் ஓக்கவேண்டிய நிலை வரும் பாரேன்....!" என்றாள் மயிரழகி. அதற்கு சூத்தரசி "ஏன் மயிரழகி?... அமைச்சர்கள் இல்லையா...?" என்றாள். "அடிப்போடி... அந்தக் கிழட்டுச் சுன்னிகள் கிழித்தா நம் நமைச்சல் அடங்கப்போகிறது... எல்லாமே போச்சு!...போய்த்தூங்கு இங்கு நின்றுகொண்டு அந்த படாபடோபக் கூதி ஓள்படும் சப்தத்தைக் கேட்டால் எரிச்சல்தான் வருகிறது...." என்று கூறி வெறுப்புடன் உறங்கப் போனாள். மன்னன் சுவர்ணவல்லியைப் போட்டு ஓத்துத்தள்ளிக்கொண்டிருந்தார். "ம்ம்....ஆ...ஆ...ஊ.... ஆ....ம்ம்....ஆ...ம்ம்....ஆ...ஆ...ஊ.... ஆ....ஆ...ஊ.... ஆ...." கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வேகமெடுதபடி அவளின் மூன்று முலைகளிலும் வாயால் நக்கியும் சப்பியும் இடித்தார் அரசர். சிறிது நேரத்தில் தன் விந்துசேகரத்தை சூடாக அவள் புண்டைக்குள் பீச்சியடித்தார் மன்னன். அளவில்லாமல் அது பொங்கி படுக்கையெல்லாம் வெள்ளமாக பரவியது. இருவரும் கட்டிக்கொண்டு உறங்கிப்போனார்கள். விடிந்தது... மன்னரை எழுப்பினாள் சுவர்ணவல்லி, "மன்னா எழுந்திருங்கள் உடைகளை அணிந்துகொள்ளுங்கள்". என்றாள். மன்னர் எழுந்து "சுவர்ணா நேற்று நடந்ததுபோல் ஒருநாளும் இருந்ததில்லை... எனக்கு சொர்க்கத்தைக் காட்டிய சுவர்ணவல்லிக்கு அளவில்லாத பரிசை வழங்கவுள்ளேன். அதற்குமுன் ஒரு நான்கைந்து முக்கிய அமைச்சர்கள் உன்னைப் போடவேண்டுமென்று ஆவலுடன் இருக்கிறார்கள்.... நீ இன்று ஓய்வெடுத்துக் கொண்டு நாளை அவர்களுக்கு காலை விரிக்கிறாயா?... இல்லை உனக்கு இரண்டுநாள் ஓய்வு வேண்டுமா....?" என்றார் ஆனந்தபாண்டியன். "மன்னிக்க வேண்டும் வேந்தே.... நேற்றே நான் ஒருமுடிவெடுத்துவிட்டேன். தங்கள் சுன்னியிறங்கிய இந்தப்புண்டை வேறு யாருக்கும் விரியாது... நானும் பல நாடுகள் சென்று பல அரசர்களுக்கு ஓழ்விருந்து படைத்திருக்கிறேன்.... ஆனால்..." சுவர்ணவல்லி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே அரசர் தலையில் இடிவிழுந்தது போலிருந்தது.... "சுவர்ணா....! என்ன சொல்கிறாய்....?" என்றார் உரக்க. "இன்னுமா புரியவில்லை... நான் உங்களைக் காதலிக்கிறேன்.... என்று சொல்கிறேன்" என்றாள் சுவர்ணவல்லி. மன்னன் அப்படியே ஆடிப்போய் அமர்ந்தார். "ஆவலுடன் காத்திருக்கும் அமைச்சர் பெருமக்களுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்வேன்... அய்யோ.... அந்த அமைச்சர் அடங்காமுடிவேறு சாமியாடிவிடுவானே...." என்று புலம்ப ஆரம்பித்தார். மன்னனை நடுக்கம் பற்றிக் கொண்டது. சிறிது நேரம் கழித்துப் பின் தொடர்ந்தார் "சுவர்ணவல்லி!.... இது நடக்கும் காரியமல்ல.... நான் அந்தப்புறமெல்லாம் என்னையே நம்பியிருக்கின்ற பல புண்டைகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்றும் கடமையைச் சுமக்கிறேன். அதுமட்டுமல்ல... உன்னை இங்கு தருவித்த அடங்காமுடியை எப்படி சமாளிப்பது...? என்று கையைப் பிசைந்தபடி செய்வதறியாமல் நின்றார். தொடரும்....